Lambieckavond Archief

Jo van Eijk

GOUD 2006

Een plasje plegen, kan tot grote commotie leiden, zo heeft Jo van Eijk ervaren tijdens zijn verblijf in een Rotterdam’s hotel. Na een avond feesten ging Jo, samen met zijn vrouw, moe maar voldaan naar het hotel. Om een uur of 5 in de morgen wordt Jo’s vrouw gewekt door volle verlichting en een hoop getier waarop ze haar man in zijn naakie de hotelkamer ziet binnenkomen en zich hardop afvraagt: ‘Waar kom jij vanaf?’

Dat kon Jo haar wel vertellen: Jo moest naar de wc, was opgestaan, naar de wc gelopen, en wakker geworden toen hij op de gang stond en de deur van de hotelkamer achter zich dicht viel. Jo bonkte op de deur, riep zijn vrouw en deed andere verwoede pogingen zijn vrouw te wekken, zonder hierbij andere hotelgasten wakker te maken. Echter zonder het gewenste resultaat. Op zich was dat nog geen punt, ware het niet dat Jo altijd in zijn Adamskostuum slaapt. Uit nood geboren heeft Jo een plantenbak als urinoir gebruikt. Toen de lift in, op weg naar de portier.

U begrijpt dat de portier, met een smile van oor tot oor, Jo te woord stond toen Jo om een nieuw kaartje vroeg om zijn kamer in te kunnen. Dat was natuurlijk geen probleem. Terwijl de portier het kaartje ging pakken, ging Jo in de lift staan. Maar ook dat bleek niet mee te vallen, met zijn handen voor zijn zaakje en een liftdeur die continue dicht ging. Uiteindelijk kon hij met zijn nieuwe kaartje terug naar zijn kamer, waar zijn vrouw nu wel wakker was en tien minuten ervoor niet.

Welly en Angelley Op Heij

ZILVER 2006

Welly en Angelly Op Heij gingen op hun laatste vakantiedag met hun dochtertje Meike naar de Ikea. Op weg naar de uitgang kreeg Meike een ijsje omdat ze zich goed had gedragen. Al wandelend naar de auto viel het besluit om toch dat televisiekastje te kopen, wat ze binnen hadden gezien. Maar omdat Meike een ijsje had, kon ze niet mee naar binnen en dus bleven Angelly en Meike even in de auto wachten op Welly, die het kastje ging kopen.

Welly liep terug naar de Ikea en duwde, uit gewoonte, op zijn autosleutel om de portieren te sluiten. Welly was zich nergens van bewust, ook niet van het feit dat indien de auto is afgesloten, het alarm automatisch ingeschakeld wordt. Zo ook, de bewegingsmelder in de auto. Toen Welly de hoek om was, gebeurde het voor de eerste keer: het alarm ging af. Al toeterend stond de auto op het parkeerterrein met daarin een moeder met haar dochter, die er helemaal niks aan konden doen. Na een minuut stopte het alarm, maar het ijsje was nog niet op. En toen werd het kiezen tussen twee slechte opties: smeltend ijs op de bekleding of ijs eten en … toet, toet, toet.

En ja, stil zitten moet je leren, dus… toet, toet, toet. De elektronica van tegenwoordig is zo ver doorgevoerd dat wanneer de auto is afgesloten, je er dus niet in hoort te zitten en deuren en ramen dus niet te openen zijn van binnenuit. Toet, toet, toet. Op een gegeven moment heeft Angelly met handen en voeten aan omstanders duidelijk weten te maken dat ze binnen bij de Ikea moesten laten omroepen dat de bestuurder van de rode Volvo dringend naar de parkeerplaats moest komen. Welly hoorde deze boodschap wel, maar was zich van geen kwaad bewust en dacht: ‘Angelly en Meike letten op de auto dus dit bericht kan nooit voor mij zijn.’

Miranda Brangers

BRONS 2006

Als fluitiste van het fluit- en tamboerkorps van Schutterij St. Job was Miranda overtuigd van het feit dat St. Job in 2005 hun 60-jarig jubileum zou vieren. Jaarlijks viert St. Job rond 10 mei hun patroonfeest. Deze dag is dan ook een grote feestdag voor de St.Job-leden, oud-leden, hun familie en donateurs. St. Job heeft ook een druk bezochte website en via deze website kwam Miranda op het spoor van een oud-lid, Ruud Westerhout, die al jaren in St. Petersburg (Rusland) woont.

Na verschillende e-mailtjes had Miranda, Ruud zo enthousiast gekregen dat Ruud met zijn hele familie begin mei 2005 naar Weert kwam. Zo kon Ruud op 7 mei 2005 het 60-jarig jubileumfeest bijwonen. Ruud arriveerde inderdaad op 7 mei in het verenigingsgebouw van Schutterij St. Job. Maar hij was, dankzij Miranda, een jaar te vroeg voor het jubileumfeest van St. Job. De Schutterij die in 1946 werd opgericht vierde 2006 haar 60-jarig jubileum.