GOUD
Rick Stultiens
Aafgeloupen zoeëmer kwoom Rick beej ziene zwaoger de hoeëf in loupe. Rick woeëntj bee-j zien zwaoger inne straot, dus det is op zich nog neet zoeë gek. Hae kwoom al klagendj aangeloupe. Noow is Rick neet de mieëst hendjige vanne familie.
As d’r iets kepot es, mot zien vraw ‘t mer make, of ângers mot hae al snel hulptroepe inschakele. Zoeë ouch op dieëze werme zomeraovendj. Naodet Rick al in gein waeke iets inne hoeëf hieët gedaon, want ouch det vîngtj hae ‘n taak van zien vraw, haaj hae zjuust dae aovendj besloeëten um ‘ne kieër zien beste beinke vuuër te zette. Wi-j hae ‘t graas aan ‘t mejje woor reej Rick met zien loompe streek over de kabel vanne graasmej-jer. Resultaat: de graasmej-jer deej niks mieër.
Nao wat gefoeter en gevlook ging hae dan toch mer naovraoge beej zien vraw waat hae noow toch mos doon. Zien vraw woor neteurlijk neet bli-j en zag “zeuktj ‘t uch zelf mer uut”. Aangezeen Rick geine kieës gegaete hieët van graasmej-jers, ging hae zich beej zien zwaoger beklage.
Nao zien beklaag kwoom de vraog: “Moog ich asjebleef eure graasmej-jer liene? Det mocht en dus roldje de graasmejjer met ‘ne benzinemotor, înkele menute later over straot richting ‘t hoês van Rick en zien vraw. Dao aangekome en met einige hulp van zien vraw um ut mesjien aanne kâl te kriege, lökdje ut dan toch um ‘t graas te mejje.
Ein waek later meldje Rick zich weer beej ziene zwaoger inne hoeëf. ‘t Es toch neet te geluive? Ich heb de graasmei-jer nao de wînkel gebrachtj. Zegke ze dao det hae neet kepot es! Wil ich net weer gaon graasmej-je deut dae klommel ‘t weer neet. Dao hebben ze d’r ouch hieël gein verstand van, waat eine gods ellendjige wînkel. Mer moog ich messchien nog eine kieër eure graasmej-jer lieëne?’ En dus ging Rick weer met de graasmej-jer van zwaoger richting hoês.
In ‘t wiekend ging Rick ‘n nowwe graasmej-jer koupen, want zoeë kos ‘t neteurlijk neet waekelijks doeërgaon. Hae leet zich good advisieëre en koos opnow vuuër ‘ne electrische. Thoês aangekoomen waerdje ‘t now graasmesjien neteurlijk innegang getesj. Gae veultj ‘m messchien waal aankomen…. Ouch dieëze nowwe graagsmej-jer deej ‘t neet. Alle heilige woorte d’r beej gehaaldj um dit feit te vertieëren.
Wi-j zien vraw later thoês kwoom van ‘t tennisse vroog ze zich aaf woerum ‘t graas neet gemejdj woor. Nog steeds giftig verteldje Rick over de nowwe graasmei-jer dae ‘t ouch neet deej. Zien vraw steldje veur um boete te gaon zitte, zoedet Rick waat kos aafkeule. Op ‘t mement det ‘t waat doonkel woort en Rick de lamp aan woej doon, kwoom de aap uut de mow. De lamp woor namelik ouch kepot.
Wi-j Rick vuuërsteldje det zien vraw de lamp mer mos vervangen, ging d’r beej zien vraw ‘n lempke börre. Neet de graasmej-jers enne lamp wore kepot, mer de stop woor gespronge inne maeterkast op ‘t mement det Rick de kabel vanne ieërste graasmej-jer kapotreej.
Elfrie op ’t Root
Elfrie es lid van kepel Klink Klaor. Donderdigmerge op wieëg nao ’t werk in Eindhoven, lekker oppe tiêd en al bekans ‘t wiekend vuuër de duuër. ‘n Wiekend met allein mer fieëste, en maondjig fein blaoze oppe Lambieck Aovendj, zoeë ongevieër ’n jaor gelieëje.
Al lekker inne stumming mer ruuëm oppe tiêd um nog effe te tanke met de wage. Snel nao ’t tankstation woeë det ze vaste klânt es. Ze parkieërt-j de wage op heur vaste plekske vuuër de poomp. Waat blieëktj? De gaaspoômp es kepot. Elfrie deut met ’n handgebaar nao det vrawke achter de balie det ze effe nao de ângere poomp gieët um te tanke. Zoeë gezagdj, zoeë gedaon.
Ze tankt-j gaas en gieët aafraekene. Dao kreeg Elfrie te huuëre waat d’r met de ângere gaaspoomp woor gebuuërd-j: ‘nne Mins woor de daag vantevuuëre gaon tanken, en woor weggerieëje zônger de slang los te koppelen. Doeër de dames waerdje haard gelache. Elfrie zag nog: ‘Waat ‘nne klöppel, weem vergaetj det noow?’
Nog lachendj ging ze de wage in, startdje de motor en ging op wieëg nao Eindhoven. Ze ri-jdj op en achter heur ’n houp kebaal en ’n gekraak. ‘t zal toch neet waor zeen? Elfrie haaj ouch de lètste poomp nao de kloeëte gereeje. Beej dit tankstation kos d’r de komendje tiêd gein gaas waere getankt-j.
ZULVER
BROONS
Wiel van Bree
Wiel woor met zieën vraw beej De Roos gaon danse. Beej thoêskomst bursje ze vanne honger, dus besloot Wiel’s vraw frietjes te gaon bakke. Wiel ging aanne taofel zitte en krieëg effe later de frietjes vuuërgeschoteldj. ‘t smaakdje good, want van al det danse haaje ze völ honger gekrieëge.
Halverwieëge plekdje d’r ‘n frietje aan ‘t gebit van Wiel vast. “Hè dju toch, heb ich weer. Det es hieël neet gemaekelik met aete”. Dus Wiel paktj zieën gebit uut zieëne moónd en legktj dae oppe salontaofel. Al zabbelendj kos Wiel de rest van zieëne friet lekker op aete.
Óngertösse haaj de hoond van Wiel en zieën vraw det lekker frietje oppe salontaofel zeen ligke. Dae bedacht zich gein mement.
Wi-j Wiel en zieën vraw weer lekker aan ut aete wore, greep de hoond zieën kans, sprong met zieën veurpuuej oppe taofel, grisje ‘t gebit vanne taofel aaf en rendje d’rmet nao de keuke. Neet allein ‘t frietje, mer ouch ‘t alikke gebit wis de hoond nao binne te werrike!!. Wiel hieëf de volgendje daag nog gekeke beej ‘t uutlaote vanne hoond of hae waat bekindsj tieëge kwaom, mer nein…………… gein frietje, mer ouch hieël gein tendjes.